Trzy kolory: Niebieski.

Namalowałam ból istnienia. 

Był przezroczyście niebieski.

Bolała głowa, bolało sine kolano i czerwone serce.

Niemoc jest gorzka, a duma głupia jak tłum.

Głupota lubi tłum, ale nie lubi zbiorowości. Dlatego zbiorowo zbieram zbiór pojedynczych argumentów, przecedzonych przez czarny rozum i czerwone serce. 

Juliette zadawała tysiące pytań, na które nie otrzymywała odpowiedzi. Szukała sposobu, kontaktu, świadomego wyboru. Błagała o włos akceptacji, o pięć niebieskich minut, pięć niebieskich słów.

I chociaż oczy miała zielone, naprawdę uwierzyła w prawo do szczęścia.

W geście walki podwinęła rękawy i pewnym krokiem podeszła do okna. 

Czuła tam Niebieskiego, którego nie mogła udźwignąć.

Namalowałam bolące serce.

Było przezroczyście niebieskie.